ID

η μέρα εκείνη δε θ'αργήσει να ρθει
το νησί θα φορέσει τα καλά του
κάθε νησί θα ντυθεί άσπρο και μπλε
το σύνθημα θα΄χει περάσει παντού
πως πια έχουμε επιλογή

χωρίς χάπια
μα με πολύ πολιτισμό
οι ανάγκες θα μειωθούν
και η φαντασία θα μας τυλίξει
σ'ένα γαιτανάκι δημιουργίας
να πάμε παραπέρα
πιο κάτω
πιο ψηλά

όταν όλα θα αρκεστούν στη φύση τους
και οι πνοές θα έχουν νόημα επιτέλους
οι ζωές θα απολαμβάνουν τη θλίψη τους
και οι στιγμές τη φωτεινότητα τους

σ'αγαπώ όσο μπορώ
σε μια οδό περπατώ
ξέγνοιαστη γυρνώ
μαζεύω λουλούδια απ'τον αγρό
κι ύστερα τις πεταλούδες
στα φτερά τους χαιδεύω

πράσινα
κίτρινα
κόκκινα
μπλε
μωβ

όλα τα φτερά τ'αγαπώ
ακόμα και τα ροζ

τα έντομα μας ψιθυρίζουν την αλήθεια στο αυτί
μα μιλούν σε άλλη γλώσσα
τα χάδια, οι ματιές, η όσφρηση, η αφή
μας κάνουν μπαλαρίνες χοντρές

ξεχάσαμε την ταυτότητα μας σπίτι


όχι μωρό μου
η ταυτότητα δεν είναι το μπλε χαρτί
που'χεις στην κωλότσεπη 
η ταυτότητα είναι κάτι άλλο

Θυμήσου.